அன்னையின் அருள்வாக்கு எனும் இலக்கியப் பெட்டகம் பாகம்: 2

அந்தப் பெண்ணை அம்மா பார்த்தது கூட இல்லை என்பது வேறு விஷயம்.அருள்திரு அம்மா அவர்களின் வார்த்தைகளை மீறாத அந்த இளைஞன் கறுப்பான அந்தப் பெண்ணையே திருமணம் செய்து கொண்டான். கருத்தான அந்தப் பெண்ணால் அவன் சிறப்பாக வாழ்ந்து கொண்டு இருக்கிறான்.

வேறு ஒரு இளைஞனின் பெற்றோர்கள். தன் மகனுக்குத் திருமணம் காலதாமதம் ஆகிக் கொண்டே போகிறதே என்று அருள்திரு, அம்மாவிடம் வேண்டிக் கொள்ள வந்தார்கள். அம்மா சொன்னார்கள்.

“பொறுமையாக இரு”  பொறுமையாக வந்தாலும் பெருமையாக வரும்”  என்றார்கள். சின்னஞ்சிறிய வார்த்தைகளில் கூடப் பென்னம் பெரிய அர்த்தங்களைக் கொண்டு வரும் அம்மாவின் வார்த்தைகள் இலக்கிய நயம் கொண்டவை. அது மட்டுமல்ல. நம் வாழ்வின் இலக்குகளை நோக்கி நம்மை நகர வைக்கும் உந்து சக்திகள் அவை.

அதைப் போலத் தான் சஞ்சலமும் சலசலப்பும் ஏளனமும் இகழ்ச்சியும் ஏச்சும் பேச்சும் வரலாம் அம்மாவின் பணிகளைத் தொடர்ந்து செய்! என்ற வார்த்தைகளும்.

வாழ்க்கையில் எங்கே தான் சஞ்சலம் இல்லை!  நம்மால் நமக்கு வருகிற சஞ்சலங்கள்!  நம்மை பிறர் நோக்கிப் பிறர் ஏற்படுத்தும் சலசலப்புகள்!  அதனால் நாம் பிறருக்கு ஏற்படுத்தும் சலசலப்புகள்! நாம் திரும்ப ஏசும் ஏச்சுகள்!  இல்லாததும் பொல்லாததுமாகப் பேசும் பேச்சுகள்! அப்பப்பா! ஏராளம்! தாராளம். ஆனால் இவற்றை எல்லாம் தாங்கிக் கொள்ள சக்திவேண்டுமே! தகர்த்தெறியச் சக்தி வேண்டுமே!

சஞ்சலம் வந்தாலும் நாம் சஞ்சலப்படக்கூடாது. சஞ்சலங்கள் நம்மைச் சலசலப்புகளுக்கு ஆளாக்கி விடக்கூடாது.

இகழ்ச்சிகளைத் தாங்கிக் கொள்ளும் இரும்பு இதயம் வேண்டும்.ஏளனங்களை எட்டவே நிறுத்தி வைக்கும் பலம் வேண்டும். ஏச்சுகள் நம்மைக் காத்துக் கொள்ள ஒரே ஒரு வழி தான் உண்டு. அந்த வழி தான் பணி!

அடிகளார் பணியே அறப்பணி, அதற்கே உன்னை அர்ப்பணி என்ற அர்ப்பணிப்பு உணர்வோடு செய்கின்ற பணி!  அது தான் தொண்டு. அதனால் தான் அன்னை அருள்கூர்ந்து சொல்லுகிறார்கள். அம்மாவின் பணிகளைத் தொடர்ந்து செய் அம்மாவின் தொண்டுகளைத் தொடர்ந்து செய்!

தொண்டு செய்வதில் ஒரு மாபெரும் நன்மை உண்டு. என்ன அது?  தொண்டு செய்யும் போது உண்மை உணர்வோடு செய்யும் போது, நாம் யார்க்கும் எஜமானன் இல்லை என்னும் அடக்கம் உண்டாகிறது. நாம் யார்க்கும் எஜமான் இல்லை என்ற எண்ணம் உண்டாகிறது. நாம் யார்க்கும் எஜமானன் இல்லை என்னும் போது நமக்கும் மனிதர்கள் யாரும் எஜமானன் இல்லை என்ற தன்னம்பிக்கை பிறக்கின்றது.

‘நாம் ஆர்க்கும் குடியல்லோம்’ என்ற சைவ சமயத்தின், தொண்டு மார்க்கத்தின் பிரதிநிதியாகச் சொல்லப்படுகின்ற அப்பர் சுவாமிகளின் உரத்த குரலில் ஓங்கி ஒலிக்கும் வார்த்தைகளும், அதன் ஆழமும், அர்த்தமும், ஆர்ப்பரிப்பின் பலமும் நமக்குப் புரிகின்றன. நமக்கும் பொருத்தமாய் உள்ளன.

தெய்வம் தான் நமக்கு முதலாளி, நாம் எல்லோரும் தெய்வத்துக்குத் தொழிலாளி என்ற உணர்வைத் தொண்டு செய்வதன் மூலம் பெற முடியும்.

 தொண்டு செய்கிற போது கூட, அதன் தொடர்பாகக் கூட சஞ்சலமும், சலசலப்பும், ஏச்சும், பேச்சும், ஏளனமும், இகழ்ச்சியும் வரலாம்.என்ன தொண்டு செய்து என்ன பயன்?  எல்லாம் என் விதியின் பயன் என்று நினைக்கிற போது நாம் ஏமாளி ஆகிப் போகிறோம். நம்மை நாமே ஏமாற்றிக் கொள்கிறோம். எல்லாமே விதிப்படி தான் நடக்கும் என்று நொந்து நூலாகிப் போகிறோம்.

ஒரு விஷயத்தை, நாம் மறந்தே போகிறோம். எல்லாமே விதிப்படி தான் நடக்கும் என்றால் அருள்வாக்குத் தருகிற ஆதிபராசக்தி நம் கூடவே இருக்கிறாள் என்பது நமக்கு அவ்வப்போது மறந்து போகிறது என்று தான் அர்த்தம்.

விதிப்பயனால் வரக்கூடிய சஞ்சலம், சலசலப்பு, ஏளனம், இகழ்ச்சி, ஏச்சு, பேச்சு, எதுவாக இருந்தாலும், ஆதிபராசக்தி கூடவே இருக்கிறாள்.

புகழ்ச்சியும் பூரிப்பும் அவள் தந்தது

இகழ்ச்சியும் ஏளனமும் அவள் தந்தது

வளர்ச்சியும் உயர்வும் அவள் தந்தது

வாட்டமும் தேய்வும் அவள் தந்தது

சஞ்சலமும் சலசலப்பும் அவள் தந்தது

சந்தோஷமும் உற்சாகமும் அவள் தந்தது

சலிப்பும் அலுப்பும் அவள் தந்தது

ஏச்சும் பேச்சும் அவள் தந்தது                                                                  

                                                                                             ஓம் சக்தி!

நன்றி

சக்தி ஒளி ஆகஸ்ட் 2009

பக்கம் 17 -20